Aan de dieren (1)

't Kan Anders
2001 nr. 6

hoofdmenu

inhoudsopgave

archief

over 'tKA

uw reactie

Deze aanhef is alweer even nietszeggend als de vorige, die van 'Aan de kinderen'. Wie gaat zich nou richten tot een kakelbonte verscheidenheid aan kinderen of praten tegen een miljardenvolk van vlo tot olifant, van atalanta tot kabeljauw; dat is onbegonnen werk.
Maar als ik vandaag nou eenmaal zo'n behoefte voel om me met mijn mededier te vereenzelvigen, met jou lieveheersbeest en jullie, vlucht regenwulpen, is dat dan verkeerd?
De mond- en klauwzeer-oorlog laat ons achter met schaamte en hartezeer en een verlangen al dit heilloos sterven ongedaan te maken.

Dagelijks wordt op jullie dieren onvrijwillige euthanasie in miljoenenvoud gepleegd onder goedkeuring van mensen die gretig beweren van dieren te houden, bijna zoveel als van hun huisdier. Op vernuftige wijze zorgen zij voor jullie efficiënte vermenigvuldiging. Immers: de consument 'kan echt niet buiten een stukje vlees', de mens 'heeft er recht op'. Tegelijk wordt vergeten dat voedsel voor elk levend organisme niet meer en niet minder is dan een middel ter overleving. Bij goed beheer zorgt moeder aarde voor rijke maaltijden. Het is niet noodzakelijk dat jij miljoenenvoudig verwekt en bewerkt wordt terwille van 's mensen culinair orgasme.

Alleen hongersnood onder de bevolking zou een rechtvaardiging kunnen zijn. Maar zelfs dan blijft het tijdelijk geoorloofd kannibalisme.

Een van de weinige diersoorten die zich over de gehele planeet vestigde is de mens. Waar de pinguin de tropen zal vermijden en het de chimpansee nooit zal lukken op Nova Zembla te overwinteren, goochelden menselijke vermogens op bijna elk brokje aardbol het overlevingsmechanisme uit de toverhoed. De resultaten waren niet geheel gratis, de verliezen aanzienlijk, maar nu zijn wij, opgedofte onapen, dan ook te vinden aan de beide polen en in duizendvoudige nuances van keerkring tot keerkring, te land, ter zee en in de lucht. We handhaven door te doden en ons te laten doden en berusten in dit merkwaardig lot. We zien geen kans ons dierlijk Ik in evenwicht te brengen met ons verstandelijk inzicht en verjagen onszelf naar de oevers van tijdloosheid. We doen het er maar mee. Streven naar het ware geluk is al lang uit de tijd.

Miep

Klik hier voor "Aan de dieren 2"