Aan de Dieren (2)

't Kan Anders
2001 nr. 7

hoofdmenu

inhoudsopgave

archief

over 'tKA

uw reactie

Eenmaal besloten om een woord van vriendschap tot de dieren te richten bemerk ik hoe ragdun de snaar geworden is, die ons met hen verbindt. Erger nog: ik zie ze eigenlijk nergens meer, ze lijken opgelost in het niets. Jazeker zijn daar de huisdieren voor de Opleuk en de buitenbeesten voor 't Verhemelte, maar daar eindigen dan ook onze gevoelens van verwantschap.
Vooral de gekke-koeien/gekke-mensen-hypocrisie van de afgelopen lente was weerzinwekkend, ik houd niet van een veehouder die weent om zijn dieren, omdat deze nu iets eerder geslacht gaan worden dan in de bedoeling lag. Zijn pecuniaire tranen overtuigen me niet van zijn eerlijke emoties. Het romantisch aureooltje dat hem eeuwenlang sierde werd een anachronisme, er zijn alternatieve produkten te bedenken om de menselijke monden te vullen.

Maar hoe eerlijk zijn in dit opzicht de gevoelens van de overigen? Poes en hond werden heilig verklaard en naar de mezen in de tuin willen we graag kijken en luisteren. De vleermuizen tijdens het orgelconcert in de Haarlemse Bavo doen deugd evenals de voortsnellende egel op die hete zomeravond in de schemertuin.

Maar Computer en Internet liggen toch beter in de markt. We lijken op weg zelf tot technische hoogstandjes uit te groeien. We mismaken onszelf willens en wetens tot banale soldaten en de muziek van onze ziel gaat dagelijks onzuiverder klinken. Uiteindelijk verkwanselen we onze viool aan de duivel, luister er Stravinsky's 'l'histoire du soldat' maar op na.
Hoe moeten we nu verder? Eens proberen bij www.onzeviool.nl?

Met al mijn poëtiserende tobberigheid keuvelde ik eind augustus bovenstaande bij mekaar. Nu, half september, lijkt iedere poëzie verdwenen uit ons dagelijks bestaan om er de religies voor in de plaats te stellen.
Rechtvaardigt gehoorzaamheid aan de goden wederzijdse terreur? Verruilen we wellicht niet alleen onze viool, maar heel ons humanitair instrumentarium voor een hels imperium?

Die poes, hond, mees, vleermuis en egel...zouden die een God hebben? Vast wel. Ze zijn het zelf.

Miep

Klik hier voor "Aan de dieren 1"