Dat mooie gevoel

't Kan Anders
2001 nr. 7

hoofdmenu

inhoudsopgave

archief

over 'tKA

uw reactie

De brandweerman mag met Bush op de foto. Het lijkt alsof zijn president hem een kusje gaat geven. Echt waar? Natuurlijk, kijk zelf maar. Dit is het mooie: Een foto liegt niet. Dit is het mooie nu ons een langdurige strijd te wachten staat: zij hebben samen dat echte. Zo mooi, zij missen al dat slechte en zo zal vermoedelijk dit beeld de wereld over gaan: Bush die de brandweerman bedankt. Daar maken ze later vast een mooie affiche van. Of, een mooie poster. Eén in het gevecht. Dat mooie gevoel van wij-samen.

Alleen al hierom heeft Ahmed de schurft aan Bush, dat hij altijd maar weer propaganda voert in termen van de Amerikaanse onschuld en de schurkenstaten. Sommigen rekenen de Palestijnen daar ook bij. Als Ahmed de foto ontrafelt kan hij niet anders dan concluderen dat de VS er een stukje moraal mee rondbazuinen. En wat mag de strekking zijn? Jessed vraagt het wat treiterig. Nu legt Ahmed zo minzaam mogelijk uit dat het om een vaderlandslievend plaatje gaat: De brandweer was op haar post. Velen lieten het leven. Maar naast hem staat op zijn post de president en nog velen zullen... Deze foto dient de politiek. Aldus Ahmed.

Ahmed is uitgesproken. Dan kan Jessed een duit in het zakje doen. Dit keer zal de glorie voor hem zijn. Triomfantelijk haalt hij een oude krant te voorschijn. Een plaatje van Arafat en Madeleine Albright. Dat is nog uit de tijd dat velen in het Midden-Oosten hoop koesterden. Hij, de Palestijn heeft zijn arm om haar, de Amerikaanse minister, heen. Samen op de rug gezien. Samen een gebouw binnen. Zo zullen ze aan het overleg beginnen. Mooi toch! Vredesoverleg! Internationaal denken! Volgens Jessed is dit pas het ware 'samen-één- gevoel'. En er is niets van terecht gekomen. Zelfs die foto is geen symbool in de strijd geworden.

Ahmed: 'Arafat mag een beminnelijk mens zijn, maar Madeleine Albright denkt misschien alleen maar: mooi meegenomen, het wordt er niet ongezelliger van of ..eh..en het dient mijn tijd wel uit. Je denkt toch niet dat ze van Arafat onder de indruk is?'.

Jessed: 'Jij beweert dus dat de foto laat zien hoe Albright als mens is?'

Ahmed: 'Hij is politiek zo echt als echt politiek kan zijn. Als je dat wilt ontdekken, moet je er wel doorheen durven kijken'.

Uit wanhoop steekt Jessed een sigaret op want op sommige momenten is er maar één ding dat hij erger vindt dan de onvrijheid in zijn land: Hij legt niet graag het loodje in de discussie.

Ahmed zet geïrriteerd de ramen open. Hij kucht demonstratief.

In de brievenbus van het koffiehuis valt een brief. Er staat in dat de misplaatste vreugde van Palestijnen over de ramp telkens weer op de beeldbuis breed wordt uitgemeten. Dergelijke beelden uit Israël blijven onbesproken en zijn na eerste uitzending nooit meer vertoond.

Jessed: 'Nova weet precies wat ze uitzendt'.

Ahmed: 'Dat is geen nieuws'.

Jessed: Rara, hoe komt dat?

Ahmed: Pas op je woorden....

Pietje van Kimswerd